அறியாத வயது
புரியாத மனது
ஏதோ பழகினோம்
பள்ளியில்…
அருகருகே
அமர்ந்திட்டோம்
எனது புத்தகம்
உன் கையில்
உனது சிலேட்டு
என்னிடத்தில்
இப்போது நினைத்து
ரசித்த சண்டைகள்
அப்போது உலகப்போராய்
காட்சியளித்த நிமிடங்கள்
என் அம்மாவை நீயும்
உன் அம்மாவை நானும்
அம்மா என்றழைத்த போதும்
என் வீட்டுவிசேஷத்தில்
நீ செய்த உதவியும்
உன்னுடைய கஷ்டத்தில்
நானும் பங்கேற்றபோதும்
ஏதோ ஒன்றாய் நம்மை
இணைத்திருந்தபோதும்
நாம்
பிரிந்திருந்தபோதுதான்
எனக்குள்ளே தோன்றியது
நம் உறவு மனதால்
பிரியாத நட்பென்று…
வழக்கம்போல்
எனக்காக நீயும்
உனக்காக நானும்
பரிமாறிக்கொண்டிருப்போம்
நண்பர்தின வாழ்த்துக்களை…!!!
| மறுமொழிப்பெட்டி: | ||
Loading... | ||
No comments:
Post a Comment