நீ பார்க்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை.....

ஒவ்வொரு முறையும்
தொலைபேசி ஒலிக்கும் போது
மனதின் மதில்ச்சுவர்களில்
ஆக்ரோஷமாய் அடிக்கும்
ஆனந்த அலையை
நீயில்லை எனும்போது எழும்
ஏமாற்றத்தில்
உள்ளிளுத்துக் கொள்கிறது
இதயக் கடல்…

 

மெதுவாய்
சிவந்த இதழ்களை வருடி
உன் தோட்டத்து
ரோஜாவுக்கு
நீ
முத்தம் தரும் போதெல்லாம்
எது ரோஜா
என்று தெரியாமல்
தடுமாறி நிற்கிறது என் மனசு…

பாதி நேரம்
உன்னை
மறக்கவேண்டுமென்று
நினைக்கிறேன்.
மீதி நேரத்தில்
உன்னை மறக்க முடியாமல்….

சிவந்த
உன் சிறிய உதடுகளில்
நீ
சாயம் பூசும் போது
உதட்டுச் சாயம் கொஞ்சம்
நிறம் திருடிக் கொள்கிறதே
கவனித்தாயா கண்மணி ?

 

உன்
முகம் பார்க்கும் கண்ணாடியை
நான் திருடிவிட்டேன்
மன்னித்துவிடு…
உன் பிம்பம் விழுந்த
பிரதேசங்கள் மீது எனக்குப்
பயங்கர பொறாமை ..

ஓரமாய் அமர்ந்து
நகம் வெட்டுகிறாய்.
விலகிக் கொஞ்சம்
விரல் வெட்டுவாயோ,
எனும்
என் பதட்டத்தின்
பல்லிடுக்கில்
உதட்டு இரத்தம் ஒட்டுகிறது.

நீ
பார்க்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை
என்றுதான்
தொடர்ந்து
பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
உன் புகைப்படத்தை....

மறுமொழிப்பெட்டி:		?
தமிழிலும் மறுமொழியிடலாம் Loading...